WiT Drive 13.2 – เล่าประสบการณ์ล่องใต้ต่อ

แชร์เรื่องนี้ต่อ

สนใจรับอุปการะครอบครัวนกเงือก

สามารถโหลด+กรอกฟอร์มจากลิงค์นี้ จากนั้นติดต่อยืนยันกับโครงการผ่านเพจ THAILAND HORNBILL PROJECT

หรือโทร 02-201-5532 หรืออีเมล pilai.poo@mahidol.ac.th

ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ทาง http://hornbill.or.th/th/

หากขี้เกียจปรินต์ฟอร์มออกมา ลองติดต่อโดยตรงผ่านเพจโครงการ หรือติดต่อผ่านเพจ WiTcast ให้เราช่วยจัดการให้ก็ได้นะครับ

ถ้าตัดสินใจรับอุปการะนกเงือกแล้ว ฝากมาบอกพวกเราด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆ และขอบคุณแทนนกเงือกกับชาวบ้านที่ช่วยดูแลป่าด้วยคร้าบ

การประชุมรายเดือนของชาวบ้านกับนักวิจัยโครงการนกเงือก

 

เอาล่ะ มาดูรูปประกอบทริปกันเถอะ

 

แวะเที่ยวทางเดินชมป่าชายเลนที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร

อาบันสนใจพวกฝักของต้นไม้ที่ลักษณะเหมือนลูกดอก พอตกจากต้นปุ๊บ ปักฉึกลงเลน งอกต่อได้เลย

เดินๆ ไป มีเจ้าถิ่นมาต้อนรับ

น้องลิงน่าจะกำลังหาปูกิน

เจอพี่งูด้วย

 

น้ำตกปาโจ อุทยานแห่งชาติบูโด- สุไหงปาดี ตอนไปน้ำยังไม่เยอะ แต่บรรยากาศร่มรื่นมาก

มีแมงมุมมาทักทายอาบันที่แขนเสื้อด้วย

แมลงปอก็สีสวย ดูแฟชั่นยุค 80s มาก

ไหนๆ ช่วงนี้ร่างกายก็ออกท้วม เอามาใช้สร้างความบันเทิงให้ผู้คนดีกว่า

ถึงตรังแล้ว สิ่งแรกที่ทำคือต้องกินร้านข้าวต้มปริญญา

หมูสามชั้นทอดเกลือในตำนาน!!

โอ้วว ฟินนน

 

รุ่งขึ้นมาจัดมื้อเที่ยงที่ร้านสิริบรรณ บ้านเก่าอันคุ้นเคย

กินกับน้าอั้น (ผู้มีพระคุณช่วยจัดหายาแก้ท้องเสียให้ผม) และลูกพี่ลูกน้องชื่อวิน (ผู้เอื้อเฟื้อที่พัก ณ โรงแรมเรือรัษฎา)

แวะเยี่ยมยายบรรณ หนึ่งในยายที่เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็ก

กิจกรรมหนึ่งที่มาตรังแล้วทำเป็นประจำคือเปิดดูรูปเก่า

ท่านนี้คือยายอีกคนนึงชื่อยายทวด เป็นแม่ของยายบรรณอีกที

ของเล่นสุดรักชิ้นนึงคือเครื่องอัดเสียง น่าจะพ่อแม่ซื้อมาฝาก จำไม่ได้แล้วว่าอัดอะไรไว้บ้าง แต่อาจจะเป็น podcast รายการแรกในชีวิต

เที่ยวบ่อน้ำร้อนอ.กันตัง ในบรรยากาศฝนปรอย

ทิวทัศน์เป็นป่าดิบฝน ผสมกับพืชพันธุ์แปลกๆ

อาบันเพลิดเพลินกับการแช่ขานั่งวาดรูป

เป็นที่ที่แทบจะมีแต่ชาวบ้านแถวนั้นล้วนๆ ไม่มีนักท่องเที่ยวเลย

 

ทริปขากลับ แวะงานเกษตรแฟร์ที่สุราษฎร์

อาบันฟินกับการเห็นเมฆนม

 

ด้วยโชคชะตาพลิกผัน คืนสุดท้ายเลยได้พักที่วิลล่าตากอากาศสุดหรู ซึ่งเกินงบไปมาก

กินให้คุ้ม

 

ถึงแล้ว หาดทุ่งวัวแล่น

เจ๊จะพกกล้องกี่ตัวเนี่ย

มาถึงตอนเที่ยง ไม่มีกิจกรรมทำริมหาดเลย เต้นดีกว่า

ลูซี่: พ่อกลับบ้านช้าจัง…